Beste sponsoren,

We schrijven 30 januari als we bepakt en bezakt op schiphol door onze kleinzoon Thijs worden afgezet.

Het begin van zo’n reis zit altijd vol met gemengde gevoelens; enerzijds weet je dat je de zon tegemoet gaat, anderzijds laat je wel heel je hebben en houden achter je.

En….we wisten toen nog niet wat ons boven het hoofd hing.

Normaal hebben we onze vaste route als we in Vietnam aankomen met als zekerheid dat we vlak voordat we weer vertrekken naar Nederland nog weer aangaan  bij onze kinderen.

Alleen deze keer was de Coronaviris ons te vlug af….

De geplande bezoeken konden toen niet doorgaan. Ter plekke hebben we toen besloten om de kinderen te bezoeken op de terugreis. Helaas was toen het virus nog sneller als dat we dachten.

Voorzichtigheid was toen helemaal geboden. De mondkapjes werden gebruikt om het zekere voor het onzekere te nemen. Al met al werd het steeds moeilijker de kinderen te zien. Natuurlijk ging de gezondheid van de kinderen boven alles.

Maar we lieten ons niet uit het veld slaan!! Daarom hielden we onze traditionele bezoek aan de supermarkt erin. We vulden een aantal karren vol met nuttige boodschappen.

Duidelijk werd dat men in Vietnam nog niet doordrongen was van de milieuproblematiek. Plastic zakken zijn zelfs een onderdeel van het controlesysteem

Een taxi werd volgeladen en zo gingen we richting de tehuizen, wetende dat we uiterst voorzichtig moesten zijn . Hoe dichter we bij de huizen kwamen hoe meer de vraag naar voren kwam of we wel naar binnen konden, immers de virussen waren nog veel meer aanwezig dan op de heenweg.

Ondanks de handicap van de virussen konden we van buitenaf goed zien dat de kinderen er goed uitzagen.

Een gevoel van trots en tevredenheid vervulde ons met dankbaarheid. Ondanks ons voornemen om niet naar binnen te gaan zorgden onze emoties er voor dat we toch even met een paar mensen naar binnen zijn gegaan om op gepaste wijze afscheid te nemen.

Op deze wijze zijn we er toch in geslaagd duidelijk te maken, dat we uw giften gepast hebben overhandigd in de wetenschap dat alles goed terecht komt.

Al uw giften worden voor 100% gebruikt voor de kinderen. Er blijft niets aan de strijkstok hangen!

Namens alle kinderen Hartelijk dank!

Met vriendelijke groeten,

Jan & Aukje Wouda

Zoals u van ons gewend bent brengen wij u middels deze nieuwsbrief op de hoogte van de ontwikkelingen van ons weeshuis in Vietnam.

Het is met groot genoegen dat we u deze nieuwsbrief sturen, want we hebben bijzonder nieuws voor u!
We hebben 2 en 3 november met een grote groep van bijna 30 mensen de opening mee gemaakt van ons tweede huis.
Het gezelschap, wat OP EIGEN kosten is meegereisd was zeer ontroerd toen we het nieuwe gebouw binnen gingen en Aukje de plaquette zichtbaar maakte.

Het aanschouwen van dit prachtige gebouw met daarin de talloze weeskinderen die veelal lichamelijk en geestelijk gehandicapt zijn, leidde tot zeer emotionele reacties.
Vrijwel niemand slaagde erin de tranen te bedwingen. De sfeer die daar ontstond is onmogelijk middels dit schrijven over te brengen.
De opening is voor iedereen een zeer gedenkwaardige gebeurtenis. Onwillekeurig gaan dan je gedachten uit naar je eigen kinderen of kleinkinderen. Wat hebben we het in Nederland dan goed getroffen!
Wij zijn erg blij dat we dit met z’n allen tot stand gebracht hebben.

Waarom een tweede nieuwe huis, zult U zich afvragen?
Toen we 7 jaar geleden het eerste huis openden, hadden we het gevoel, dat we daarmee jarenlang vooruit konden.
Maar met name de laatste 2 jaar werd duidelijk dat we de kinderen niet meer behoorlijk konden herbergen. Bovendien waren we genoodzaakt een scheiding aan te brengen tussen de jongens en de meisjes. We hebben toen besloten een tweede huis te laten bouwen.

En wat voor een huis!!!
Een prachtig huis met 5 verdiepingen en vrijwel een keer groter dan het bestaande. Ook een lift ontbreekt niet en het is net zoals het eerste, helemaal betegeld, zodat het gemakkelijk in onderhoud is.
Een bepaald gevoel van trots kunnen we niet onderdrukken.
Bijgaande foto’s geven slechts een kleine inkijk op het prachtige huis en de feestelijke opening.

We hopen volgend jaar januari weer naar Vietnam te gaan om te zien hoe alles is ingericht.
Ook gaan we dan met de leiding praten (Josephine en priester Binh) over de organisatie, de opleidingen voor de vervangers het organiseren van werkzaamheden en wellicht ook een begin maken met het in gang zetten van activiteiten.
Teneinde – al is het maar erg klein – te kunnen komen tot bepaalde verdienmodellen zodat het tehuis een beetje op eigen benen kan staan.

Hopelijk is middels deze nieuwsbrief het u duidelijk hoe wij het geld wat u aan de stichting doneert besteden. We doen er alles aan om zo effectief mogelijk te investeren en vergeten daarbij niet de continuïteit uit het oog.
Elke cent wordt rechtstreeks voor 100% besteed aan de kinderen! We zien hierop toe als we Vietnam bezoeken en contact met de leiding hebben middels mail en telefoon.

Dat ons werk positief, ook door de Vietnamezen wordt beoordeeld, moge blijken uit het feit dat de plaatselijke overheid ons weet te waarderen. Waren er in het begin bijna onoverkomelijke problemen, nu knijpen ze wel een oogje dicht als we niet helemaal voldoen aan de – soms onbegrijpelijke – regeltjes.
Ook hebben ze een aantal kindjes naar ons huis gebracht en betalen ze de leiding voor deze kindjes.

Werd er door de katholieke kerk tijdens de opening van het eerste huis nog een mis gehouden in de kerk, bij de opening van het tweede huis, werd de mis in ons eigen huis gehouden. Het kon er net allemaal in en we werden allemaal ingezegend.

De toekomst;
We zijn van mening dat we naar de toekomst toe niet meer investeren in huizen, maar meer in de kwaliteit van de zorg .
Op ons wensenlijstje staat de aanschaf van een busje die we nodig hebben om in geval van ziekte de kinderen ‘s nachts niet achterop de brommer naar het ziekenhuis te hoeven brengen.

Tot slot:
Wij willen u nogmaals van Harte bedanken voor uw financiële bijdragen.
Wij houden u graag op de hoogte van de ontwikkelingen, zodat u ook weet wat er met uw geld gebeurt.

Met vriendelijke groeten,

Het bestuur van de stichting